Διαχρονικά, το ενδιαφέρον των Αιγυπτιωτών Ελλήνων ήταν και είναι, να διατηρήσουν την ελληνική γλώσσα και παράδοση, τη θρησκεία και τον πολιτισμό τους. Ένας τρόπος για να τα διασφαλίσουν όλα αυτά ήταν η παρεχόμενη παιδεία προς τους ομογενείς να χαρακτηρίζεται από οργάνωση, σωστές υποδομές, χρηματοδότηση κ.ά.
Η Ε.Κ.Κ είχε συσταθεί για να φτιάξει σχολεία, νοσοκομεία και εκκλησία. Ιδρύεται το 1904 με πρωτεργάτη τον τότε διπλωματικό πράκτορα Ν. Γεννάδη. Ένας από τους κύριους σκοπούς της ίδρυσής της ήταν, να θέσει τα θεμέλια μιας πιο οργανωμένης και συστηματικά παρεχόμενης εκπαίδευσης, που θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες μιας παροικίας, που ο αριθμός των μελών της συνεχώς αυξανόταν.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να γίνει μια σύντομη αναφορά στην κατάσταση που προϋπήρχε, πριν από την ίδρυση της Ε.Κ.Κ., στον τομέα της εκπαίδευσης των Αιγυπτιωτών, που χαρακτηριζόταν σε γενικές γραμμές από αστάθεια.
Αρχικά, στο Κάιρο υπήρχε από το 1856, η Ελληνοορθόδοξη Κοινότητα, η οποία διατηρούσε δύο σχολεία, Αρρεναγωγείο και Παρθεναγωγείο. Η κοινότητα αυτή για να συντηρήσει τα σχολεία πολλές φορές διεξήγαγε εράνους και σε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες αναγκαζόταν να τα κλείσει γιατί, ενώ ο αριθμός των παροίκων αυξανόταν οι πόροι για τη συντήρησή τους, λόγω κακής οργάνωσης και αυξημένων εξόδων, λιγόστευαν. Έτσι τα ιδρύματα αυτά λειτουργούσαν εντελώς ανοργάνωτα χωρίς να εκπληρώνουν το σκοπό ιδρύσεώς τους.
Τη δύσκολη αυτή περίοδο για την παροικία, αξιόλογη ήταν η προσφορά, οικονομική και ηθική, ενός ευκατάστατου αλλά και με φιλογενή αισθήματα ομογενή, του Ευάγγελου Αχιλλόπουλου. Ο τελευταίος, ανακοίνωσε με γραπτή επιστολή προς τον τότε Πατριάρχη Σωφρόνιο, την πρόθεσή του να αναλάβει και να συντηρήσει το Παρθεναγωγείο. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1883, με την παραχώρηση ενός διαμερίσματος στο Μούσκι και μιας δωρεάς των 10.000 λιρών Αιγύπτου σε ομόλογα, το Παρθεναγωγείο μεταστεγάζεται, παίρνει το όνομα του δωρητή και συνεχίζει την πορεία του ως Αχιλλοπούλειο Παρθεναγωγείο.
Με την ίδρυση, όμως, της Ε.Κ.Κ το τοπίο άλλαξε ριζικά. Πολλοί πλούσιοι ομογενείς για να ενισχύσουν το νέο θεσμό, έκαναν δωρεές. Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν, η κοινότητα αγόρασε το 1905 ακίνητο στην οδό Ντουμπρέ, όπου μετέφερε το Αχιλλοπούλειο Παρθεναγωγείο, το οποίο στεγάστηκε εκεί μέχρι την οικοδόμηση νέου σχολείου στο Μπαμπ Ελ Λουκ, το σχέδιο του οποίου επιμελήθηκε ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ιππόλυτος Μισέλ. Το νέο αυτό σχολείο αποτελούσε κορωνίδα των κοινοτικών ιδρυμάτων και ανεγέρθη με την οικονομική συμβολή των λαϊκών τάξεων και επιφανών ευεργετών. Το 1939, η Αχιλλοπούλειος λειτούργησε ως τριτάξιος αστική σχολή και ως Ανώτερο Παρθεναγωγείο.
Όσον αφορά το Αρρεναγωγείο, όταν ιδρύθηκε η Ε.Κ.Κ, είχε ήδη μετατραπεί σε νηπιαγωγείο και έτσι ήταν έκδηλη η ανάγκη ιδρύσεως παρεμφερούς σχολής. Η αρχική ιδέα, ήταν οι Άρρενες μαθητές να απορροφηθούν από την Αμπέτειο Σχολή. Όμως, ο μεγάλος αριθμός μαθητών στην Αμπέτειο, οδήγησε την Κοινοτική Επιτροπή, να ιδρύσει την Αστική Σχολή, στο Μούσκι και στη συνέχεια σχολείο στο Νταρμπ Ελ Γκινέν. Ύστερα από πολλές μεταστεγάσεις η Αστική Σχολή μετονομάστηκε Ξενάκειος, έχοντας ως βάση κτίριο στο Μπαμπ Ελ Λουκ.
Όλες αυτές οι αλλαγές συντελέστηκαν στα πλαίσια του οράματος της κοινότητας για την απόκτηση ευπρόσωπων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ικανών να παρέχουν στον ελληνισμό της Αιγύπτου τα απαραίτητα εφόδια για να διαπρέψουν σε μια κοινωνία γοργά αναπτυσσόμενη κοινωνικά και οικονομικά. Παρόμοιες επιδιώξεις είχαν και οι εμπορικές και νυχτερινές σχολές που λειτουργούσαν στο Κάιρο στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Ιδιαίτερη μέριμνα επέδειξε η Ε.Κ.Κ. όσον αφορά τη σίτιση των μαθητών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Ακόμη, θα ήταν παράλειψη να μη γίνει λόγος για το κτίριο στο οποίο στεγάζεται από το 1967 μέχρι σήμερα η Αχιλλοπούλειος Σχολή Καΐρου. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η Ε.Κ.Κ είχε συσταθεί για να φτιάξει σχολεία, νοσοκομεία και εκκλησία. Όμως, δεν ήταν αυτά τα μόνα ιδρύματα που χρειάζονταν σε μια μεγάλη παροικία. Επιτακτική ήταν η ανάγκη να προστατέψουν και να περιθάλψουν το μεγάλο αριθμό ορφανών παιδιών που υπήρχε τότε και που η Ε.Κ.Κ δεν μπορούσε να αναλάβει αυτό το έργο, λόγω της οικονομικής της κατάστασης που χαρακτηριζόταν από αδυναμία. Επειδή όμως οι εγκαταστάσεις των Μελαγχροίνιων Σχολών και του ορφανοτροφείου που ήταν υπό την επίβλεψη του Πατριαρχείου και των Φιλόπτωχων Κυριών δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της παροικίας, οι αδελφοί Σπετσερόπουλοι Γεώργιος και Δημήτριος, όντας οι ίδιοι ορφανοί από μικρή ηλικία και αρκετά ευαισθητοποιημένοι,
ανακοίνωσαν στον τότε Πατριάρχη Μελέτιο, ότι θα αναλάμβαναν να χτίσουν με δικά τους έξοδα στην Ηλιούπολη, ένα ορφανοτροφείο. Έτσι, στις 6 Μαΐου του 1928 έγινε η κατάθεση του θεμέλιου λίθου με μεγάλη επισημότητα. Στο Σπετσεροπούλειο, τα ορφανά εκτός από τη στοιχειώδη εκπαίδευση, μάθαιναν και μια τέχνη, ώστε να ανταπεξέλθουν αργότερα ως ενήλικες στις ανάγκες της κοινωνίας.
Το 1964, η Κοινότητα αναγκάστηκε επί προέδρου Ν. Πιερράκου να πουλήσει το κτίριο της Αχιλλοπουλείου στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο και μεταφέρεται στο κτίριο της Μελαγχροίνιου Σχολής στην Ηλιούπολη. Καταργείται το Γυμνάσιο και το Παρθεναγωγείο και διατηρείται το νηπιαγωγείο και το εξατάξιο δημοτικό. Παραμένει το όνομα Αχιλλοπούλειος Σχολή, δίνοντας μια συναισθηματική διέξοδο στις διαμαρτυρίες αρκετών παροίκων. Σε τέσσερα χρόνια μεταφέρεται στο κτίριο του Σπετσεροπούλειου ορφανοτροφείου στην Ηλιούπολη, όπου και επιτρέπεται η μικτή φοίτηση.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει, ότι η Ε.Κ.Κ υπήρξε αδιαμφισβήτητος αρωγός στην προσπάθεια των Ελλήνων Αιγυπτιωτών να διατηρήσουν την ελληνικότητα τους και την ιστορική τους ταυτότητα, στηρίζοντας από την αρχή της ίδρυσεώς της τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που συγκροτούνταν.
Χάριν της συντονισμένης προσπάθειας της Διαχειριστικής Επιτροπής της Ε.Κ.Κ, της Εφορείας Εκπαιδευτηρίων, του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, του Συντονιστικού Γραφείου, της Διεύθυνσης της Σχολής καθώς και όλου του εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού, τα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Αχιλλοπουλείου Σχολής βρίσκονται σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο από άποψη υποδομών, πάγιου εξοπλισμού και ποιότητας παρεχόμενης εκπαίδευσης, δίνοντας σάρκα και οστά στο όραμα για μια ελληνογενή εκπαίδευση.