Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί που έρχονται να εργαστούν στην Αίγυπτο και συγκεκριμένα στο Κάιρο δεν μπορούν να κατανοήσουν τόσο εύκολα το μεγαλείο ενός ανθρώπου όπως η Στέλλα Κυριάζη. Αποτελεί τρομερή έκπληξη να συνειδητοποιείς πώς στις μέρες μας υπάρχουν ακόμη ευεργέτες, υπάρχουν φιλάνθρωποι που συμπάσχουν με τον καθημερινό πόνο των απλών ανθρώπων.
Την πρώτη φορά που την αντίκρισα, έφερα στο νου μου την περιγραφή του Σ.Τσίρκα για τον αείμνηστο Γ.Αβέρωφ, ο οποίος κατέβαινε στις λαϊκές γειτονιές της Αλεξάνδρειας για να έρθει σε επαφή με τον απλό κόσμο, να αφουγκραστεί τον πόνο τους, τις αγωνίες τους, τα προβλήματά τους. Η Στέλλα Κυριάζη, χωρίς να θέλω να μειώσω την πολυδιάστατη προσφορά του Γ.Αβέρωφ, υπήρξε κάτι το διαφορετικό. Ήταν ένα φαινόμενο μοναδικό. Γνώριζε από που προερχόταν, ένιωθε τις καθημερινές ανάγκες του κόσμου και βοηθούσε πάντοτε με διάφορους και ποικίλους τρόπους. Μιλούσε στην ψυχή του κόσμου.
Σε ότι έχει σχέση με την Αχιλλοπούλειο Σχολή το θέαμα κατά τη διάρκεια της όποιας επίσκεψής της στο σχολείο ήταν απερίγραπτο. Μια ανοιχτή αγκαλιά για όλα τα παιδιά του σχολείου. Όλοι οι μαθητές γινόντουσαν ?κουβάρι? γύρω της. Φορτωμένη δώρα, λιχουδιές, προσφορές υλικές και ηθικές προς όλους, μικρούς και μεγάλους. Ήθελε πάντοτε να βλέπει τους μικρούς μαθητές, τα <<εγγόνια>> μου όπως τα αποκαλούσε, να χαίρονται τη ζωή, να αγαπούν την ελληνική γλώσσα, να προοδεύουν και να μην ξεχνούν την καταγωγή τους, τα ήθη και τα έθιμά τους.
Δεν ξεχνούσε ποτέ να ρωτήσει για τις όποιες ανάγκες του σχολείου. Απαιτούσε να μάθει για όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τη σχολική κοινότητα. Ήθελε το κοινοτικό σχολείο να είναι πρωτοπόρο σε όλα, να μην υστερεί σε σύγκριση με τα ιδιωτικά σχολεία. Πάντοτε αρωγός σε όλες τις εκδηλώσεις : ψυχαγωγικές εκπομπές, εκδρομές, αποκριάτικα δρώμενα, χριστουγεννιάτικα δώρα, χρηματική ενίσχυση και κάλυψη εξόδων του σχολείου σε διάφορες γιορτές, επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες και συνδρομή στην αναμόρφωση διαφόρων χώρων του σχολείου είναι μόνο λίγα από αυτά που πρόσφερε η μεγάλη ευεργέτιδα στο δημοτικό μας σχολείο, στο δικό μας σχολείο όπως το αποκαλούσε.
Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε διδάσκοντες και διδασκόμενοι πως από κοντά μας θα λείψει για πάντα η <<μαμά>> Στέλλα. Κρατάμε στη μνήμη μας ότι απλόχερα μας έδωσε?..την εικόνα και ανάμνηση μιας πραγματικής προστάτιδας. Η μνήμη της θα βρίσκεται πάντοτε ζεστά αποτυπωμένη στις καρδιές όλων εκείνων, μικρών και μεγάλων, που τόσο την αγάπησαν!!!
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ
