Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή μας που νιώθουμε την ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά στους φίλους μας, στους συνανθρώπους μας, μικρούς και μεγάλους. Το ομώνυμο ποίημα του Γ. Ρίτσου στάθηκε αφορμή, εμείς οι μαθητές της Ε? τάξης, να επικοινωνήσουμε με τους συμμαθητές μας, να τραγουδήσουμε όλοι μαζί παρέα με τους δασκάλους μας και όλους τους μεγάλους του σχολείου μας, για «να αφήσουν τα γραφεία τους» και «να μπουν στο χορό», να χορέψουμε, να αγκαλιαστούμε, να αγκαλιάσουμε τη Γη, να τη μεγαλώσουμε, να την κάνουμε πιο όμορφη και ζεστή?
Έτσι, την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου, αποφασίσαμε να κάνουμε πράξη το νόημα του τραγουδιού «Αν όλα τα παιδιά της Γης»! Υπό το ρυθμό της μουσικής, αφήσαμε για λίγο τα θρανία, πιαστήκαμε χέρι ? χέρι και, περνώντας από όλες τις τάξεις, ενώσαμε τα χέρια μας με τους συμμαθητές μας και βγήκαμε στο προαύλιο του σχολείου. Όλοι μαζί σε ένα κύκλο, χωρίς να αφήσουμε τα χέρια ούτε στιγμή τραγουδήσαμε και νιώσαμε τι σημαίνει το «μαζί», αισθανθήκαμε την αξία της συνεργασίας και της συντροφικότητας και καλέσαμε και τους δασκάλους μας να μπουν μες στο χορό, να ενωθούμε, να νιώσουμε όλοι παιδιά. Γιατί ξέρετε καμιά φορά οι μεγάλοι ξεχνούν πως κάποτε ήταν κι αυτοί παιδιά? έτσι δεν είναι;
Ραντεβού στο επόμενο ταξίδι μας?
Οι μαθητές της Ε’ τάξης
Αν όλα τα παιδιά της Γης πιάναν γερά τα χέρια,
κορίτσια αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό.
Ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Αν όλα τα παιδιά της Γης φωνάζαν τους μεγάλους
κι αφήναν τα γραφεία τους και μπαίναν στο χορό.
Ο κύκλος θα γινότανε ακόμα πιο μεγάλος
και δυο φορές τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Θα ‘ρχόνταν τότε τα πουλιά θα ‘ρχόνταν το λουλούδια,
θα ‘ρχότανε κι η Άνοιξη να μπει μες το χορό.
Κι ο κύκλος θα γινότανε ακόμα πιο μεγάλος
και τρεις φορές τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
